خطاهای http و بررسی وضعیت کدها

زمانی که یک صفحه وبسایت را بازدید میکنید ، لایه کاربردی کلاینت از طریق یک پروتکل به نام http با وب سرور ارتباط برقرار میکند و درخواست فرستاده می شود. این پروتکل جواب درخواست را از وب سرور به کلاینت میفرستد که شامل محتویات صفحه وب و همچنین تعدادی از اطلاعات کنترلی پروتکل می باشد.

انواع خطاهای http و کد وضعیت ها

به همراه هر پاسخ که از سرور http فرستاده می شود یک شماره کد وجود دارد که نتیجه وضعیت درخواست را نمایش میدهد. این کد سه رقمی به دسته های زیر طبقه بندی میشود:

• 100-199 : وضعیت های اطلاعاتی را نمایش میدهد
• 200-299 : وضعیت هایی که با موفقیت انجام گرفته است
• 300-399 : وضعیت های ریدایرکت را نشان میدهد
• 400-499 :خطاهای مربوط به کلاینت را نشان میدهد
• 500-599 : خطاهای مربوط به سرور را نشان میدهد

فقط تعداد کمی از این خطاها و کدها معمولا در اینترنت نمایش داده میشود. کدهای مربوط به خطاها معمولا در صفحه وب به عنوان خطای درخواست نمایش داده میشوند ، در حالی که بقیه خطاها به کاربر نمایش داده نمیشوند.

1- Http 200 “ok”

زمانی است که درخواست در وب سرور با موفقیت پردازش شود و ومحتوا را به مرورگر بازگرداند. اکثرا درخواست های http در این وضعیت هستند. به ندرت پیش می آید که کاربر این وضعیت را به عنوان کد روی مرورگر خود مشاهده کند. معمولا زمانی کدها نمایش داده می شود که مشکلی رخ داده باشد.

2- Http Error 404 “Not Found”

زمانی که وب سرور نتواند صفحه ، فایل یا دیگر منابع درخواست شده را پیدا کند. خطای 404 نشان میدهد که اتصال بین سرور و کلاینت با موفقیت برقرار شده است. این خطا معمولا زمانی رخ میدهد که کاربر به صورت دستی آدرس URL را وارد کرده باشد و در هنگام تایپ کردن آدرس را اشتباه وارد کرده باشد ، یا زمانی که که مدیر سایت فایلی را حذف یا انتقال داده باشد بدون آنکه آدرس را به مکان جدید ریدایرکت کرده باشد. برای رفع این خطا کاربران باید آدرس URL خود را عوض کنند.

3- Http Error 500 “Internal Server Error”

زمانی که سرور یک درخواست معتبر از کلاینت دریافت کند ولی قادر به پردازش آن نباشد. خطای 500 زمانی رخ میدهد که سرور با مشکلات فنی مانند پر شدن حافظه موقت یا نداشتن فضای کافی در هارد دیسک رو به رو شده باشد که در این صورت مدیریت سرور باید این مساله را رفع کند.

4- Http Error 503 “Service Unavailable”

این کد نمایانگر این است که سرور قادر به پردازش درخواست خواسته شده از طرف کلاینت نیست. بعضی از وب سرورها برای نمایش خطای پیش بینی شده از کد خطای 503 استفاده می شود. گرچه بر اساس سیاست های اجرایی از جمله تعداد بیش از حد کاربران آنلاین یا استفاده بیش از اندازه CPU که از خطاهای پیش بینی نشده که معمولا با خطای 500 گزارش میشود.

5- Http 301 “Moved Permanently”

زمانی که آدرس یک صفحه وب یا فایل و یا ... به صورت دائم توسط مدیریت وب سرور به آدرس جدید انتقال پیدا میکند و کاربر آدرس URL را وارد میکند این آدرس به مکان جدید نقل مکان میکند که به آن Http Redirect گفته میشود. که این اجازه با کلاینت داده میشود که با صدور درخواست جدید و دریافت منابع از محل جدید منتقل شود. مرورگرها به صورت اتوماتیک و بدون نیاز به مداخله کاربر عمل ریدایرکت را انجام میدهند.

6- Http 302 “Found” or “Moved Temporarily”

این کد نمایانگر وضعیتی همانند کد ریدایرکت 301 می باشد با این تفاوت که منابع این آدرس به صورت موقت به مکان جدید انتقال داده شده است. مدیر سرور فقط زمانی که تغییرات محتوایی یا نگهداری دوره ای انجام میشود ، باید از کد Http 302 استفاده کند. مرورگرها همانند کد ریدایرکت 301 عمل انتقال را به صورت اتوماتیک انجام خواهد داد. در ورژن http 1.1 یک کد ریدایرکت موقت با شماره 307 نیز افزوده شده است.

7- Http 400 “Bad Request”

زمانی بروز می دهد که وب سرور خطایی در اطلاعات پروتکل ارسال شده از طرف کلاینت پیدا کند. معمولا این کد خطا زمانی نمایش داده میشود که کلاینت درگیر مشکلات فنی باشد ، ولی این ارور هم می تواند زمانی رخ دهد که خرابی داده ها در خود اینترنت صورت گرفته باشد.

8- Http 401 “Unauthorized”

این خطا زمانی رخ می دهد که کلاینت درخواستی به منابع محافظت شده بدهد ولی درخواست مجوز از طرف سرور داده نشده باشد. معمولا برای دسترسی به این منابع و رفع این کد کاربر باید با نام کاربری و کلمه عبور معتبر وارد سایت شده و سپس درخواست دهد.

9- Http 100 “Continue”

این کد در http ورژن 1.1 اضافه شده است ، کد http 100 برای استفاده از پهنای باند بیشتر برای تاثیر بهتر که سرور فرصت دریافت داده های یزرگ را دارد. پروتکل “Continue” این اجازه را به کلاینت میدهد که با استفاده از http 1.1 یک پیغام از پیش پیکربندی شده برای سرور می فرستد و منتظر جواب کد 100 می ماند ، سپس در صورت دریافت اقدام به فرستاندن دیتاهای بزرگ می کند. کلاینت ها و سرور هایی که از ورژن http 1.0 می باشند نمی توانند از کد 100 استفاده کنند.

10- Http 204 “No Content”

سرور پاسخ معتبری به درخواست کلاینت میفرستد که تنها شامل اطلاعات header می باشد ( هیچ گونه پیامی در قالب body ندارد) . وب کلاینت می تواند با استفاده از کد http 204 درخواست موثر تری از سرور دریافت کند ، برای مثال از refresh شدن های غیر ضروری صفحه جلوگیری می کند.

11- Http 502 “Bad Gateway”

خطای شبکه ای بین سرور و کلاینت دلیل این خطای Http می شود. این خطا می تواند در هنگام پیکربندی فایروال ، روتر ها یا دیگر تجهیزات شبکه ای باشد.